MEXMÛR – 17 Eylül 2022 tarihinde HPG Basın ve İrtibat Merkezi Mardîn Penaber’in Metina’da işgalci Türk ordusunun kimyasal silah saldırısında şehit düştüğünü açıkladı. Şehit Mardîn uzunca bir süre gerilla saflarında yerini almış ve ilk başlarda gençlik çalışmalarında aktif olarak yer almış, daha sonra askeri alana geçmiştir.
HPG, Heval Mardîn’in 04 Temmuz 2022 günü Metîna direniş alanında yoldaşları Heval Çekdar Oremar, Roza Hedar, Rojhat Dilbirîn ve Serhed Agirî ile birlikte işgalci Türk askerlerinin kendisine ve yoldaşlarına karşı kimyasal silah kullanması sonucu şehit düştüğünü açıkladı.
Şehit Mardîn Penaber, Mexmûr’daki yurtsever (welatparêz) halkımızın mülteci kampında, Goyî aşiretine mensup bir ailenin içinde büyüdü. Mexmûr’daki mülteci kampı sakinlerinin Botan’daki (Kuzey Kürdistan) köyleri 1990’larda faşist Türkiye tarafından yakıldı, bu nedenle kaçmak ve Kürdistan’ın güneyinde yeni bir yere yerleşmek ve orada yeni bir yaşam kurmak zorunda kaldılar. Şehit Mardîn, düşman gerçeğini çok iyi bilen ve Rêber APO’nun desteğiyle Mexmûr kasabasının eteklerinde kamp kuran böyle bir toplumun içinde yetişti. Rêber APO, Mexmûrlu çocuklar hakkında onların kendi çocukları olduğunu söyledi.
Şehit Mardîn Penaber’in ailesinde, Şehit Zehra Penaber ya da Kuzey Kurdistan’ın Cizir ve Şirnex kentlerindeki direnişte yerini alan ve orada Şehit düşen Sarîn ve Zindan kardeşler gibi PKK saflarında öncü rol üstlenenler Penaber ailesinde var olmuştur.
Bu şekilde Şehit Mardîn de gerilla saflarına katılmaya karar verir. Ailedeki şehitlerin silahlarının yere düşmesine izin vermedi ve silahlarını teslim aldı. Nûçe Ciwan ajansı olarak Şehit Mardîn Penaber’in kız kardeşi Mizgîn Kara ile konuştuk.
Mizgîn Kara bize Şehit Mardîn doğduğunda kampta hüküm süren zor durumdan, kendisinin ve kız kardeşinin bu direnişçi nüfusun felsefeye ve Rêber APO’ya derinden bağlı kültürüyle büyüdüklerinden bahsetti.
Ajansımıza konuşaan Mizgîn Kara şunları dile getirdi:
“Ben Mizgîn Kara, Şehit Merdîn Penaber’in kız kardeşiyim. Şehit Rûstem Cûdî kampında yaşıyoruz. Biz 27 yıl boyunca Şehit Rûstem Cûdî kampında büyüdük. Büyüdük diyoruz çünkü ben Kürdistan’ın güneyinde doğdum ve küçükken Şehit Rûstem Cûdî kampına geldim. (…)
KAMPTA HAYAT ZORDU AMA TOPLUM RÊBER APO’YA HER DÜZEYDE BAĞLIYDI
Kız kardeşim Mardîn Penaber 11 Eylül 2000 tarihinde doğdu. Kamptaki zorlukları genç yaşta deneyimledi. Bu kültürü öğrendi. Kampta doğduğunda, kampta uğruna yaşanacak bir şey olduğunu söyleyemezsiniz. Böyle bir hayat yoktu. Çünkü kampta yeniydik. O zamanlar kamp, içinde yaşanacak bir kamp değildi. Her yerde eksiklikler vardı. Burada henüz bir hayat kurulmamıştı ve hayat çok zordu. İnsanın nefes alamadığı, yaşayamadığı bir hayat. Böyle bir kampta doğdu.
Ayrıca kamptaki bu kültür sayesinde Rêber APO’nun düşünce ve felsefesine bağlıyız. Her seviyede. Düşüncede, duygularda, ideolojide, konuşmada, her şeyimizle Önder APO’ya bağlıyız.
MEXMÛR’UN ÇOCUKLARI RÊBER APO’NUN ÇOCUKLARIDIR – ŞEHİT MARDÎN ONLARDAN BİRİDİR
Bu yüzden burada doğan çocuklar Rêber APO’nun bu duygularını ve ideolojisini öğreniyorlar. Rêber APO’nun bu toplum için, ezilen toplum için ne istediğini biliyorlar. Mardîn, kamptaki gençler ve toplum için yıllarca emek veren Rêber APO’nun özgürlüğünü isteyen bu gençlerden biri. Anısını ve felsefesini bu topluma göstermiştir. Mardîn de bu gençlerden biridir.
Evde, mahallede herkes onu çok severdi, çünkü küçük bir kız olduğu andan katılana kadar tüm kalbiyle gülerdi. Her zaman komik bir insandı. Arkadaşlarıyla her zaman şakalaşır, onlarla birlikte gülerdi. Acı çektiğinde bile, yüzünde her zaman bir gülümseme vardı.
Heval Mardîn daha küçükken birçok yerde çalışmıştı. Daha genç yaşta dernek ve kurumlarda, kültür ve sanat derneğinde yerini aldı, tiyatro alanında yerini aldı, dans alanında yerini aldı, en farklı alanlarda katkı sağladı. Her zaman Önder APO için bir cevap olmak istemiştir.
ŞEHİT MARDÎN ŞEHİTLERİN SİLAHINI YERDE BIRAKMAMAK, ÖZGÜRLÜĞÜNÜ ARAMAK İSTİYORDU
Cizîr’de ki Özyönetim direnişinde iki kardeş Heval Zindan ve Heval Sarina şehit düştüğünde Mardîn başta katılmak için can atıyordu, Şehit halamız Zehra Penaber Şehit düştüğünde daha da çok istedi. Çocukken bu arzusu vardı, ama Heval Zehra şehit düştüğünde bu onu daha çok etkiledi ve Heval Zindan ve Heval Sarina şehit düştüğünde daha da arttı. “Artık nefes alamıyorum çünkü özgür değilim. O kadar özgür yaşamak istiyorum ki özgür olabileyim. Özgürlüğümü aramaya gidiyorum, Başkan’ın özgürlüğünü aramaya gidiyorum.”
Katılmak için güçlü bir arzusu vardı. Heval Zindan ve Heval Sarina, Heval Mardîn, Heval Sarina ile birlikte okula gitmişti, Heval Sarina gitti ve orada şehit düştü. Kampımızda onun için (anısına) bir sıra yapıldı, toplum toplandı, Mardîn buraya katılmaya hevesliydi. Oraya geldi ve eve geri döndük, orada bize dedi ki, “Baba ben büyüdüm, gitmek istiyorum, uzun yıllardır gitmek istedim, ama sen ve toplum gitmemi istemiyor, hala çok küçük olduğumu söylüyorsunuz, ama şimdi büyüğüm, gidiyorum. İçimde gitme arzusu var.” Babam o zaman ona “Daha çok gençsin” dedi, ama o “Hayır, gitmek istiyorum, ne yaparsan yap gideceğim” dedi. O zaman babam, “Tamam kızım, eğer arzun ve isteğin varsa, Başkana, topluma ve hiç kimseye ihanet etmediğini biliyorsun, sonuna kadar arkanda duracağım” dedi.
HER ZAMAN BİR GERİLLA OLMAK VE RÊBER APO’NUN FELSEFESİNE GÖRE YAŞAMAK İSTİYORDU
Böylesine güçlü bir iradeye sahip olan Mardîn katılmak istediğinde, ailece onu desteklemek istedik çünkü o katılmak istiyordu. Bu onun hayaliydi. Okulda, bir kutlama, bir etkinlik olduğunda, her zaman askeri kıyafetler giyerdi. Bu onun küçüklüğünden beri, büyüyene kadar dileğiydi, hayaliydi. Hep katılmak isterdi. Herkese, bunun benim hayalim olduğunu söyledi. Hayali her zaman Önder APO’nun fikirleri ve felsefesi yolundaydı, bunu çok istiyordu. Mardîn katıldığında, tüm kamp onun katılımı için onu takip etti. Bu kültürden dolayı her zaman gurur duyuyoruz. Onun mensubiyetiyle gurur duyuyoruz, onun şehadetiyle de gurur duyuyoruz ve bu fikirler ve felsefe bizim için, ailemiz için gelecekte ve nefes aldığımız sürece, şehit Mardîn’in izinden gideceğiz. Her zaman onların izinden gideceğiz, şehit Zindan ve Sarina’nın izinden gideceğiz, şehit Zehra’nın izinden gideceğiz. Her zaman onların izinde olacağız.
AİLE OLARAK ŞEHİDİMİZLE GURUR DUYUYORUZ VE HER ZAMAN TAKİPÇİSİ OLACAĞIZ
Şehit düştüğünü öğrendiğimizde aile üzerinde, baba, anne, kız kardeşler ve çevre üzerinde büyük bir etki yarattı. Her zaman bu etki altında kalacağız, çünkü bu etkinin üstesinden geldiğimizde artık onların çizgisinde yürümeyeceğiz. Her gün bu çizgide yürüyeceğiz.
Onların izinden yürüyeceğiz ve aynı zamanda onlara işaret edeceğiz. Biz aile olarak şehit Zehra Penaber’in kanını, şehit Zindan’ın kanını, şehit Sarina’nın ve şehit Mardîn’in kanını bedenlerimizde kan olduğu sürece takip edeceğiz. Çünkü onlar özgürlük bayrağını bize devrettiler ve biz bu bayrağı her zaman yüksekte tutacağız ve yükselteceğiz. Şehît Zehra’nın dediği gibi, “Ruhumuzla birlikte giderse bunu da veririz.” Gerekirse bunları da vereceğiz ve her zaman onların izinden yürüyeceğiz.
BAKÛR’A ÇAĞRI – BU KADAR SESSİZLİK YETER
Son olarak, bir çağrıda bulunmak istiyorum. İlk olarak Kurdistan’ın kuzeyinde yaşayan topluma. Bu kadar sessizlik yeter. Bu kadar sessizlik yeter. Her annenin yüreği yanıyor, hangi annenin yüreği yanarsa yansın bizim için fark etmez. Her annenin kalbi yanar. Bugün bir gerilla için anaların bedenleri yanıyor. Bu kadar yeter, ayağa kalkın. Kimse bir fark yaratmıyor. Bu askerler bugün bu yerlerde savaşıyor ve ölüyorlar. Ne için? Kim onlar? Onlar da Kürt toplumudur. Erdoğan gitmiyor, kimse dışarıdan gelip şehit düşmüyor, kardeşlerin içinde şehit düşüyorlar. Yeter, sessiz kalmayı bırakın. Metropollerde bir şey yapamasanız bile seslerinizi evlerden dışarı çıkarın. Yeterli.
BAŞÛR’A ÇAĞRI – TÜRK DEVLETİ BURADA HAREKET ETTİĞİ SÜRECE KURDİSTAN ÖZGÜR DEĞİLDİR
Kurdistan’ın güneyindeki topluma. Kürdistan toplumu olarak bugün diyoruz ki, biz kardeşiz. Kurdistan’ın güneyinde insanlar özgür bir ülkede yaşar gibi yaşıyorlar ama ne yazık ki Kurdistan’ımız özgür değil. Kurdistan’ın güneyi özgür değil. Neden özgür değil? Çünkü bugün Türk devleti çok rahat bir şekilde gelip Kurdistan topraklarında Kurdistan’ın çocuklarına kimyasallarla saldırabiliyor. Bu Kurdistan özgür bir Kurdistan değil. Bu Kurdistan bu kültür yüzünden özgür olmayacak.
Kurdistan’ın güneyindeki toplum sessiz kalmamalıdır. Geçen her gün, başka bir annenin yüreği yanacak. Bir kız kardeş daha kız kardeşsiz, bir erkek kardeş daha erkek kardeşsiz kalacak. Burada yaşayanların ailelerini yaktığınız yeter, yeter.”
